Βιβλίο Pet Sematary

«ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ… ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»

Το σπίτι έδειχνε σωστό, ένιωθε σωστό για τον Δρ. Λούις Κριντ.

Μεγάλο, παλιό, απλό και άνετο. Ένα μέρος όπου η οικογένεια θα μπορούσε να ριζώσει·
όπου τα παιδιά θα μεγάλωναν, θα έπαιζαν και θα εξερευνούσαν. Οι καταπράσινοι λόφοι και οι λιβάδες του Μέιν έμοιαζαν έτη φωτός μακριά από τους πνιγηρούς κινδύνους του Σικάγο.

Μόνο κανένα μεγάλο φορτηγό που περνούσε πού και πού στον διπλής λωρίδας αυτοκινητόδρομο, ανεβάζοντας ταχύτητες,
βουίζοντας πάνω στις κατηφόρες, άφηνε πίσω του έναν ανεπαίσθητο, απειλητικό βρυχηθμό.

Όμως πίσω από το σπίτι, μακριά από τον δρόμο, εκεί ήταν ασφαλές. Ένα προσεκτικά καθαρισμένο μονοπάτι που ανέβαινε μέσα στο δάσος, όπου γενιές παιδιών της περιοχής είχαν περάσει σιωπηλά, με τη σοβαρή αθωότητα της παιδικής ηλικίας,
κουβαλώντας μαζί τους τα αγαπημένα τους κατοικίδια για ταφή.

Ίσως ένα θλιβερό μέρος, αλλά σίγουρα ασφαλές.
Σίγουρα όχι ένα μέρος που θα γλιστρούσε μέσα στα όνειρά σου, που θα σε ξυπνούσε λουσμένο στον ιδρώτα, παγωμένο από φόβο και προαίσθημα κακού.