Η ταινία Thor: Love and Thunder ήταν μια κυκλοφορία με μεγάλο hype που περιμέναμε εδώ και αρκετό καιρό. Ο σκηνοθέτης Taika Waititi επιστρέφει στο τιμόνι μετά το απολαυστικό Thor: Ragnarok του 2017, με τον Thor του Chris Hemsworth του και τη Natalie Portman να επιστρέφει στην δράση στο Marvel Cinematic Universe μετά από εννέα χρόνια απουσίας. Στο σημερινό review εμπεριέχονται μερικά spoiler για την πλοκή της ταινίας, οπότε αν δεν έχετε προλάβει να πάτε στον κινηματογράφο μπορείτε να επιστρέψετε στο άρθρο μετά την προβολή.
Παραδόξως, η 29η ταινία του MCU, που έφτασε στους κινηματογράφους την προηγούμενη εβδομάδα, μοιάζει να μην ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Προσπαθώντας να εξισορροπήσει την κωμωδία με το δράμα και να συγχωνεύσει πολλές κλασικές ιστορίες κόμικ σε μια ενιαία αφήγηση, η τέταρτη σόλο περιπέτεια του Thor απλώνεται υπερβολικά και καταλήγει να αφήνει ένα μεγάλο κενό. Ξεκινά αρκετά πολλά υποσχόμενη, με μια ξεκάθαρη εισαγωγή του Gorr the God Butcher του Christian Bale. Αφού η σκληρή ζωή στην έρημο παίρνει την ζωή της κόρης του μέσα από τα χέρια του, η αδιαφορία του θεού του για τα προβλήματα των πιστών, τον οδηγεί να κάνει μια εκστρατεία για να σφάξει κάθε θεϊκό ον στο σύμπαν.
Σε σενάριο από τον Taika Waititi και την Jennifer Kaytin Robinson, το Thor: Love and Thunder συνεχίζει με τον ομώνυμο Avenger να περιπλανιέται στο διάστημα με τους Guardians of the Galaxy, τρέχοντας από τον πόνο του για τον χωρισμό του με την Jane Foster μέχρι ο Gorr the God Butcher να επισκεφτεί το New Asgard απαγάγοντας αρκετά παιδιά, στην πορεία για να ξεκινήσει τον πόλεμο του ενάντια στους θεούς. Είναι αρκετά δύσκολο να συναντήσεις μια πρώην, αλλά ο Thor είναι συντετριμμένος όταν συνειδητοποιεί πως η Jane έχει αποκτήσει το Mjölnir. Έτσι η Jane και ο Thor πρέπει να συνεργαστούν, μαζί μερικούς ήδη γνωστούς φίλους, όπως ο Korg (Waititi) και η King Valkyrie (Tessa Thompson).
Ο Christian Bale προσφέρει μια απίστευτη ερμηνεία ως Gorr, χωρίς αμφιβολία. Αλλά αυτό που χρειαζόταν ο χαρακτήρας ήταν πολύ περισσότερος χρόνος. Πρώτον, η ιστορία του έμεινε πίσω χωρίς λόγο. Στα κόμικς χάνει τη μητέρα του, μετά τη γυναίκα του και μετά τα παιδιά του, χάρη στην πείνα. Αυτό είναι ένα βαρύ τραύμα για να κουβαλήσει, το οποίο θα έκανε όλο το εκδικητικό έργο του πολύ πιο “πιστευτό”. Το όνομά του είναι Gorr the God Butcher, και σε όλη την ταινία, το κοινό τον βλέπει να σκοτώνει μόνο έναν Θεό. Κάνει την απειλή να αισθάνεται πολύ λιγότερο επιδραστική και ποτέ δεν φαίνεται πραγματικά επικίνδυνος. Αν η ιστορία είχε φύγει και μας έδειχνε πώς σκότωσε και νίκησε πολλούς Θεούς, τότε θα είχε πολύ μεγαλύτερο βάρος στην ιστορία του Gorr.
Η Marvel περνούσε δύσκολες στιγμές με το CGI της τελευταία. Δυστυχώς, αυτό το θέμα έχει επίπτωση και στο Love and Thunder. Το στοιχείο που δημιουργεί το πρόβλημα είναι η περίφημη τεχνολογία Volume LED, η ίδια που χρησιμοποιείται τόσο στο The Mandalorian όσο και στο Obi-Wan Kenobi. Είναι βασικά μια προηγμένη οθόνη που βάζει τους ηθοποιούς στο περιβάλλον σε πραγματικό χρόνο. Λόγω του επίπεδου φωτισμού, της ανίσχυρης σύνθεσης πλάνων και του κακού σκηνικού, πολλά από τα διάφορα σκηνικά δεν έχουν βάθος. Το κλασικό CGI της ταινίας δεν φαίνεται και τόσο υπέροχο. Η Marvel πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω και να αφιερώσει περισσότερο χρόνο και προσπάθεια στα VFX της.
Ακόμη και με όλα τα παραπάνω ζητήματα, και για όσους ένιωσαν δυσαρεστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα, θα ήταν δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι η ταινία είναι πλήρης αποτυχία. Ο Taika Waititi πρόσθεσε εξαιρετικές πινελιές στην ταινία, κάνοντας την να έχει αρκετή απόκλιση από τα κόμικς, δίνοντας έτσι έναν φρέσκο αέρα στην ιστορία του Thor. Υπάρχουν πολλά θετικά σημεία στο Love and Thunder και είναι αρκετά διασκεδαστικό. Τα post-credits με την συνάντηση Ηρακλή - Δία, μας βάζουν να φανταζόμαστε επικές αναμετρήσεις για τον Thor, μέσα στην καρδιά της ελληνικής μυθολογίας. Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη περιπέτεια του Thor μπορεί να διορθώσει μερικά από αυτά τα δύσκολα σημεία.
