Η ταινία Morbius είναι η τελευταία κυκλοφορία της Sony, και είναι άλλη μια ταινία που έχουμε το origin story/solo moment ενός κακού από το Spider-Verse. Η επιθυμία να επεκταθεί και να διερευνηθεί περισσότερο το lore του Spider-Man είναι κατανοητή, όμως χωρίς την Disney, υπάρχει μία δυσκολία από την μεριά της Sony στην μεταφορά των χαρακτήρων από τα κόμικ στην μεγάλη οθόνη.
Στην ταινία, ο Michael Morbius (Jared Leto) πάσχει από μια σπάνια ασθένεια του αίματος η οποία διατηρεί το σώμα του σε μια πολύ αδύναμη κατάσταση, και προσπαθώντας για πολλά χρόνια να βρει μια θεραπεία έχει διαπρέψει με πολλές ανακαλύψεις στον χώρο της ιατρικής. Απεγνωσμένος, καταφεύγει σε ένα επικίνδυνο νέο πείραμα που θα αναμείξει DNA της νυχτερίδας βαμπίρ με το δικό του, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθεί σε ένα ζωντανό βαμπίρ. Και ενώ ο Morbius προσπαθεί να καταλάβει καλύτερα τις δυνάμεις του και να αποδεχτεί τον νέο του εαυτό με τη βοήθεια της συναδέλφου και στενής φίλης του Martine (Adria Arjona), ο παιδικός του φίλος Milo (Smith) θα στραφεί εναντίων του.
Το Morbius έχει ένα ζοφερό, μαύρο σκηνικό σε τόσες πολλές σεκάνς που χάνουν μονοχρωματικά το οπτικό ενδιαφέρον. Ο Morbius περνάει δίπλα από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, όπως ο Spider-Man, ανακαλύπτοντας τον ιστό του για πρώτη φορά, αλλά δεν υπάρχει τίποτα εντυπωσιακό από εναέρια άποψη. Ακόμη και η μεταμόρφωση του Morbius και η πάλη του με τις καινούριες δυνάμεις, γίνονται σε ένα εντελώς επιφανειακό επίπεδο. Σε σύγκριση με τις ταινίες και σειρές της Marvel, ο Morbius φαίνεται να έχει “ξεπέσει” στα χέρια της Sony. Υπάρχουν αρκετές αναφορές σε κλασικές ταινίες με βαμπίρ για να προσπαθήσουν να μας πείσουν πως είναι καλή ταινία, αλλά κάποια στιγμή η ταινία φαίνεται σαν να έχει βγει από έναν αλγοριθμο.
Μόλις ξεκινήσουν οι “αιματηρές” σκηνές (αν και δεν φαίνεται ίχνος αίματος στην ταινία), ο Smith παρουσιάζεται ως ένας προβληματικός νεαρός άνδρας που αφήνει τις υπερδυνάμεις να τον κυριεύσουν, ακόμη και γλιστρώντας σε μερικές από τις χαρακτηριστικές χορευτικές του κινήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι ο Milo μετά βίας υπάρχει. Όταν ένας χαρακτήρας σε μια ιστορία υφίσταται μια μεταμόρφωση, πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι ήταν πριν, προκειμένου η μεταμόρφωση να επηρεάσει τα συναισθήματά του κοινού. Η ταινία δεν νοιάζεται για το ποιός ήταν πριν ο Milo, υπάρχει μόνο και μόνο για να βρίσκεται έναν κακός στην ταινία.
Η ταινία Morbius δεν είναι θεαματική, σπαταλώντας τις δυνατότητες αυτού που θα μπορούσε να είναι ένα ενδιαφέρον υβρίδιο συγκινήσεων, τρόμου και υπερηρώων. Μια μεμονωμένη σκηνή θυμίζει το Lights Out του David F. Sandberg προσπαθώντας να δώσει λίγο τρόμο, αλλά κατά τα άλλα οι σκηνές τρόμου της ταινίας περιορίζονται σε αστεία για τον Δράκουλα, καθώς αυτή είναι η προσέγγιση που ακολουθεί ολόκληρη η ταινία. Όλα φαίνονται περιττά και αδιάφορα στην αφήγηση, επειδή η αποστολή είναι να φτάσουμε στην τελική δράση. Η ταινία είναι τόσο επικεντρωμένη στο να χτίσει το σύμπαν του Spider-Man της Sony και τα ελπιδοφόρα sequel που ξεχνά να δώσε ενθουσιασμό στο κοινό του από την αρχή.
