Η Disney είναι μια τεράστια δύναμη στον χώρο των κινουμένων σχεδίων (και όχι μόνο) από την εποχή της Χιονάτης. Η εταιρεία φαίνεται άψογη, αλλά ρίχνοντας μια ματιά στις διάφορες εποχές κινουμένων σχεδίων της Disney, είχε σχεδόν τόσα πολλά χαμηλά όσο και ψηλά. Τα κινούμενα σχέδια της Disney φαίνεται να έχουν ένα μοτίβο του να περνάνε μία περιόδο ύφεσης πριν μια μεγάλη ανάκαμψη και το αντίστροφο. Παρόλα αυτά για σχεδόν έναν αιώνα η Disney είναι εδώ για να μας προσφέρει πληθώρα animated ταινιών και σήμερα θα δούμε όλες τι εποχές τις οποίες πέρασε για να φτάσουμε στο σήμερα. Golden Age (1937-1942) Η Χρυσή Εποχή της Ντίσνεϋ είναι αυτή όπου ξεκίνησαν όλα το 1937. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πέντε ταινίες κινουμένων σχεδίων έθεσαν τον πήχη για το animation καθώς και τη μουσική στον κινηματογράφο. Ο Πινόκιο θα γινόταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που κέρδισε δύο Όσκαρ: Original Score και Original Song για το «When You Wish Upon a Star. Μαζί με τις ταινίες Χιονάτη, Fantasia, Ντάμπο και Μπάμπι έθεσαν τελικά τα θεμέλια για τη Disney με ιστορίες πριγκιπισσών, περιπέτειες, ζώα που μιλούσαν και φυσικά μουσικές στιγμές. Όσο σπουδαία κι αν φαινόταν όλα αυτά εκείνη την εποχή, με τις ΗΠΑ να εισέρχονται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Disney επρόκειτο να κάνει μια σημαντική στροφή. Wartime Era (1943-1949) Δικαίως ονομαζόμενη The Wartime Era, η Disney δεν έκανε πολλά από το 1943-49 εκτός από την προώθηση της πολεμικής προπαγάνδας με αντιναζιστικά μηνύματα, την ενθάρρυνση για την αγορά πολεμικών ομολόγων και τη συνολική υποστήριξη των στρατευμάτων. Οι προϋπολογισμοί και το προσωπικό ήταν τόσο χαμηλά όσο το ηθικό των εργαζομένων. Ο Walt Disney δεν είχε την πολυτέλεια να δαπανήσει χρόνο, χρήμα και προσπάθεια για πολλά, έτσι η εταιρεία επέλεξε αρκετές ανθολογίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν ξεχαστεί εδώ και καιρό, εκτός από τους Τους Τρεις Καμπαλέρος και Ο Ίκαμποντ και ο κος Τοντ. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε αναμφίβολα αξιοσημείωτες ρωγμές στα θεμέλια της Disney, αλλά η επόμενη εποχή θα τα γέμιζε με μεγάλες επιτυχίες. Silver Age (1950-1967) Με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, τα πράγματα άρχισαν να ανακάμπτουν. Οι οικογένειες είχαν διαθέσιμο εισόδημα για να το ξοδέψουν σε μέρη όπως τα drive-in, και με αυτό η Disney εισήλθε στην Silver Age το 1950 επιστρέφοντας στα βασικά των παραμυθιών με τη Σταχτοπούτα. Σύντομα ακολούθησαν η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και ο Πήτερ Παν. Ακόμη,η Disneyland άνοιξε και η εταιρεία έκανε το μεγαλύτερο άλμα για να γίνει κάτι περισσότερο από μια πλατφόρμα κινουμένων σχεδίων. Έγινε μια επωνυμία. Όταν άνοιξε το θεματικό πάρκο, είχαν κυκλοφορήσει περίπου δέκα ταινίες κινουμένων σχεδίων. Η Silver Age διήρκησε για περίπου 20 χρόνια με κλασικά έργα όπως η Ωραία Κοιμωμένη και τα101 Σκυλιά της Δαλματίας να δίνουν τον τόνο της εποχής με όμορφα, ζωγραφικά κινούμενα σχέδια. Δυστυχώς, η Disney έμελλε να δεχθεί άλλο ένα χτύπημα. Όχι μόνο οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ το 1964, αλλά δύο χρόνια μετά η εταιρεία έχασε το πρόσωπό της όταν πέθανε ο Walt Disney. Bronze Age (1970-1988) Η Disney σύντομα βρέθηκε να αγωνίζεται χωρίς τη δημιουργική καθοδήγηση που είχε για σχεδόν 30 χρόνια. Η έλλειψη διορατικότητας από τον Walt Disney φάνηκε στην Bronze Age. Εκείνη την περίοδο η Disney υιοθέτησε την ξηρογραφία. Αυτή η νέα προσέγγιση στα κινούμενα σχέδια εξοικονόμησε χρόνο, αλλά η χρήση βαρέων γραμμών έκανε τις ταινίες να φαίνονται πιο φανταχτερές από τους προκατόχους τους. Πολλοί περιγράφουν την εμφάνιση ταινιών όπως οι οι Αριστόγατες, ο Ρομπέν των Δασων και οι Rescuers ως «γρατζουνιές». Ωστόσο, από πολλές απόψεις, ο ρεαλισμός στον χρωματισμό ταίριαζε με τον τόνο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Ο αγώνας για να κρατήσει ζωντανή τη μαγεία της Disney μετά το θάνατο του Walt Disney παρέδωσε ταινίες που με τον καιρό θα γιορτάζονταν, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του '80 ήρθε μια σημαντική αλλαγή και στιγμιαία εμπορικότητα. Renaissance Era (1989-1999) Το 1989, η Μικρή Γοργόνα ώθησε τη Disney σε αυτό που είναι αναμφισβήτητα το καλύτερο της, την εποχή της Αναγέννησης. Η Disney επέστρεψε στα βασικά, αλλά με μια ανατροπή. Για άλλη μια φορά ήταν επικεντρωμένοι στο παραμύθι, αλλά μουσικά έκλιναν προς μεγάλες παραστάσεις που θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με το Broadway. Είναι αυτή η μορφή που θα έκανε την Αναγέννηση τρελά προσοδοφόρα. Η Disney δεν ήταν άγνωστη στις εκπομπές βραβείων, αλλά ξαφνικά οι ταινίες της συναγωνίζονταν τις ταινίες μη κινουμένων σχεδίων. Η Πεντάμορφη και το Τέρας του 1991 έγινε η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που κέρδισε την καλύτερη ταινία στις Χρυσές Σφαίρες, καθώς και η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που προτάθηκε για Καλύτερη Ταινία στα Βραβεία Όσκαρ. Τέτοιου είδους επευφημίες βοήθησαν την εταιρεία να αποκτήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στο Χόλιγουντ για τις ταινίες τους, κάτι που δεν ήταν πολύ συνηθισμένο πριν από τον Αλαντίν, όταν ο Robin Williams έκλεψε την παράσταση ως Τζίνι. Post-Renaissance Era (1999-2009) Όλα αυτά οδήγησαν σε νέα εγχειρήματα στο μέτωπο των κινουμένων σχεδίων με την εισαγωγή των DisneyToon Studios και μια συνεργασία που θα οδηγούσε στη διεκδίκηση της φήμης αυτής της εποχής με την Pixar. Η Post-Renaissance εποχή που ξεκίνησε το 2000 θα έπρεπε να είχε ονομαστεί εποχή της υπέρβασης καθώς η Disney έβγαλε σχεδόν 60 ταινίες κινουμένων σχεδίων. Αυτό είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή πριν ή μετά, και πολύ λίγες από αυτές έκαναν πάταγο όπως το Lilo & Stitch, ο Αυτοκράτορας έχει Κέφια και η Χαμένη Ατλαντίδα.Η Pixar κυριάρχησε με το Μπαμπούλας Α.Ε., Ψάχνοντας τον Νέμο και Ψηλά στον Ουρανό. Η Pixar φαινόταν πως είχε ένα όραμα με το τι θέλει να πει στις ταινίες της, ενώ η Disney κυκλοφορούσε συνεχώς sequel που δεν χρειαζόταν κανείς. Φαινόταν ότι η Disney προσπαθούσε να συμβαδίσει με την Pixar, καθώς και τα franchise Blockbuster που αναδύονταν. Revival Era (2009 - Σήμερα) Σε μια εποχή που κάποιοι θα έλεγαν ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Δεύτερη Αναγέννηση, οι γραμμές άρχισαν να θολώνουν μεταξύ της Disney και της Pixar όσον αφορά το στυλ, και ενώ η εταιρεία πήρε μερικά ρίσκα με πιο περιπετειώδεις ταινίες όπως το Big Hero 6 και το Wreck-It Ralph. Η Disney επέστρεψε επίσης στη δοκιμασμένη και αληθινή μορφή των παραμυθένιων ιστοριών με στοιχεία του Broadway ανακατωμένα, όπως Frozen και Encanto, των οποίων τα τραγούδια γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Αυτήν τη στιγμή, η Revival Era έχει αποδειχτεί καρποφόρα, αλλά δεδομένης της ιστορίας της Disney, φαίνεται ότι βρίσκεται σε ένα ακόμη χαμηλό σημείο. Η Disney θα μπορούσε εύκολα να επηρεαστεί από την πανδημία το 2020, αλλά χάρη στο Disney+, η εταιρεία μπόρεσε να αντέξει όλα αυτά και να προσφέρει ταινίες όπως οι Encanto, Soul και Luca. Το streaming έπαιξε ρόλο στο να μην εισέλθει σε μια καθοδική πορεία, αλλά το ίδιο συνέβαλαν και οι επενδύσεις της εταιρείας. Ο Πόλεμος των Άστρων και οι υπερήρωες ήταν κάποτε ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός της Disney στο box office. Τώρα, η Disney δεν χρειάζεται να ανησυχεί γιατί όλα αυτά ανήκουν πλέον εκεί. Η Disney έχει μονοπωλήσει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας του θεάματος, αλλά η ζωή έχει φέρει στην εταιρεία απροσδόκητες ανατροπές στο παρελθόν.
